In het najaar van 1997 reed ik op een middag naar kantoor. Ik had een afspraak met de directeur van de organisatie waar ik toen werkte om te praten over mijn toekomst. Die was op dat moment wat onzeker. De functie die ik op dat moment had, zou namelijk binnenkort eindigen en de overstap binnen de organisatie naar de functie van organisatie-adviseur verliep anders dan ik had verwacht. Het voorstel dat ik hem wilde voorleggen was om als zelfstandige met het Arbonetwerk waar ik als arbo-adviseur werkte door te gaan en of hij bereid was om me daarin financieel tegemoet te komen.
Kort gezegd was de vraag die ik hem zou gaan stellen om me af te kopen en het netwerk mee te geven.
Terwijl ik door de polder reed en mijn gedachten nog eens over het komende gesprek liet gaan, stond ik toch wel versteld van mezelf. Figuurlijk gesproken dan, want staand rijden is erg lastig. Nooit, maar dan ook nooit had ik gedacht dat ik zo’n stap zou durven wagen om voor mezelf te beginnen. Ik had niets of niemand waarop ik zou kunnen terugvallen als het mislukte. Ik die altijd voor zekerheid ging. En toch …… iets dreef me om deze stap te maken. Het was niet echt een zonnige dag, maar des te dichter ik bij kantoor kwam, trok de lucht open en kwamen de zonnestralen te voorschijn. Voor mij signalen dat ik de juiste beslissing had genomen. Des te meer zonnestralen er kwamen, des te groter was mijn gevoel van blijdschap en trots op mezelf. Wow, dit zou fantastisch worden. Eigen bedrijf, eigen baas. Mijn baas van dat moment, de directeur dus, ontving mijn voorstel met open armen. Hij zou met een goed voorstel bij me terugkomen en hij hield woord. Zo verliet ik na enkele maanden de organisatie waar ik bijna 12½ jaar had gewerkt in verschillende functies en was ik zzp-er (zelfstandige zonder personeel) vol met plannen.
Hoe anders liep het. Een jaar later wist ik niet hoe ik de volgende maand mijn hypotheek moest betalen. Mijn lichaam had me namelijk aardig in de steek gelaten en behoorlijk snel ook. Al mijn mooie plannen kon ik daardoor niet verwezenlijken. Hoewel, had mijn lichaam me in de steek gelaten of was er wat anders aan de hand? Mijn hoofd kon met de nieuwe situatie dat ik het nu alleen moest doen, geen zekerheid meer had dat aan het eind van de maand mijn salaris op mijn bankrekening stond, wel redelijk overweg. Maar diep van binnen gebeurde er iets anders. Een heel oud gevoel van onzekerheid begon de kop op te steken, een diepgewortelde angst kwam aan de oppervlakte. Letterlijk, want het vocht stroomde uit mijn benen, armen, borst. Mijn hele huid lag op een gegeven moment open. Er zat niets anders op dan me volledig over te geven. Ik kan je verzekeren dat het een harde leerschool was. Toch leerde ik twee dingen: erop te vertrouwen dat er voor me gezorgd wordt en om hulp te vragen. En hulp kreeg ik. Vanuit verschillende hoeken kwamen familie en vrienden me te hulp, gevraagd en ongevraagd. En die hypotheek? Die heb ik daardoor altijd kunnen betalen.
Waarom vertel ik dit verhaal? Ook nu weer sta ik voor een nieuwe uitdaging in mijn leven, 17 jaar later. En die uitdaging lijkt een beetje op die van toen. Arbo-adviseur ben ik eigenlijk al lang niet meer. Het laatste stukje daarvan heb ik vorig jaar losgelaten. Mijn passie ligt inmiddels al jaren in mijn werk als hartcoach en bewustzijnswerker. Dat werk doe ik onder meer als consulent op een spirituele telefoonlijn. Als zelfstandige weliswaar, maar toch is het een beetje te vergelijken met een vaste baan. Er is absoluut geen inkomensgarantie, maar ik hoor wel ergens bij en er is een veilig kader waarbinnen ik mijn ding kan doen. Ondertussen heb ik steeds beter geleerd te letten op tekens, op signalen en de tekens voor verandering dienden zich een poosje geleden aan. Het universum daagt me wederom uit dit gevoel van veiligheid los te laten en te laten zien hoeveel vertrouwen ik heb. Het gevolg is dat Ik stop met de consultlijn waarvan ik al een aantal jaar met veel plezier deel uitmaak en vanaf 22 maart start met mijn eigen lijn met een eigen rechtstreeks nummer. Het nummer dat ik gekozen heb is 0909 – 0503. Als ik deze cijfers bij elkaar optel 9 + 9 + 5 + 3 = 26. Tel ik 2 + 6 ook weer bij elkaar op dan kom ik uit op 8, het oneindigheidsgetal. Het getal ook van een nooit stoppende overvloed. Ik mag kennelijk op herhaling, maar nu op een andere manier. Deze keer zonder angst, want die heb ik achter me gelaten. Diep van binnen is er een weten dat er voor me gezorgd wordt.
Het leuke is dat ik het ook niet alleen hoef te doen. Een aantal andere collega’s nemen met mij hetzelfde initiatief en we bundelen onze krachten. Gezamenlijk presenteren we ons op www.keyphone.nl en op www.gewoon-spiritualiteit.nl. Dat is waar we in onze samenleving steeds meer naartoe gaan. Het woord zegt het eigenlijk al. We gaan in onze samenleving naar samenwerking. Samen werken in verbondenheid, in vrijheid en met eigen verantwoordelijkheid. Als dat geen mooie nieuwe uitdaging is, dan weet ik het niet meer. Dus universum kom maar op. Ik ga ervoor en zie de toekomst zonnig tegemoet.
