Wat trok mij naar het Hoge Noorden. Natuurlijk mijn verbinding met de oervolkeren met name de Sami één van de weinige Inheemse volkeren van Europa. Ik blijf Lapland dan ook hardnekkig Samiland noemen.

Mijn verstand zei 'voordat alles smelt moet je het Hoge Noorden nog even in zijn oorspronkelijkheid hebben gezien. Echter er lag een diepere reden waarom ik naar het Hoge Noorden vertrok. Waren het de Huaky’s, de Rendieren, het Noorderlicht? Ik weet het van te voren nooit. De schoonheid die ik daar aantrof was boven mijn verwachting. Het leek alsof ik in een sprookje rondliep en elk moment wakker zou worden. Ik voelde me zo thuis in die stilte van de sneeuw en schoonheid van de omgeving. De zon die zo intens is en de maan die ik meer uren per dag zag dan ooit tevoren. Beiden waren altijd aanwezig en ik voelde de verbinding met de oorsprong heftiger dan ooit. Telkens was ik ontroerd over deze schoonheid.

Het Noorderlicht liet zich twee avonden voor het blote oog zien. Ik had een goede camera bij me, maar kreeg hem maar niet in de goede stand. Niemand kon mij helpen. Pas op de laatste avond en het spel van Noorderlicht bijna was afgelopen had ik door hoe ik mijn camera moest instellen. Waarom? Doordat ik geen goede foto’s kon maken heb ik alleen maar gekeken en mij onbewust verbonden met het Noorderlicht om de codes te mogen ontvangen. Ik weet nog niet hoe mijn systeem de codes verwerkt. Ik weet alleen dat ik nachtenlang over het Noorderlicht heb gedroomd en dat het lang duurde voordat ik wist waar ik was toen ik wakker werd. Ik ben vol energie en vol goede hoop wanneer ik denk aan de lokale bevolking hoe die hun land koesteren en de natuur proberen te beschermen.