Teken:'From Scotland with Love.'
door: Erika de Blij
Op 23 juni van het afgelopen jaar kwam ik terug van een heerlijke vakantie in het noord-oosten van Schotland. Met drie vriendinnen hebben we gewandeld en rondgetrokken met de auto.
De dag van terugkomst zal ik niet snel vergeten. Na het uitpakken van m’n koffer sprong ik onder de douche. Wat ik toen zag bleek het begin van een nachtmerrie te zijn. Mijn beide onderbenen zaten onder de tekenbeten en er hingen twee volgezogen teken aan mijn rechter onderbeen. Ik kon mijn ogen niet geloven en rilde van top tot teen. Waarom had ik dit niet vanmorgen gezien tijdens het douchen en aankleden. Het is me nog een raadsel. M. met wie ik een kamer deelde was sprakeloos toen ik het haar vertelde. “Vanmorgen was er nog niets te zien”, zei ze vol ongeloof. Met een tekentang draaide ik de teken eruit en ging op zoek naar meer. Gelukkig dit was voor alsnog de schade. Ik belde de vriendinnen, die op zoek gingen naar teken. Niets gevonden. Ik had inmiddels op internet gelezen dat op de plekken waar wij waren geweest het vol met teken zou zitten en ook besmette. De volgende dag bracht ik een bezoekje aan mijn huisarts die zei: “Die Schotse Highlanders hebben je lelijk te pakken gehad. Ik schrijf je uit voorzorg een korte anti-biotica kuur voor.” Hij wist dat ik daar niet blij mee was. Besloot toch om de pillen in te nemen. Mijn gevoel zei me dat ik in een rollarcoaster terecht was gekomen.
Niets was minder waar. Op donderdag had ik een acupunctuurbehandeling. W. hoorde mijn verhaal, zag m’n benen en gaf me de naam door van een natuurgeneeskundig therapeute die jarenlange ervaring heeft met de behandeling van de ziekte van Lyme. Thuisgekomen werd duidelijk dat ik Truus maandag kon bereiken. Ondanks haar drukke praktijk kon ik aan het einde van de middag komen. Truus test met de techniek van helder waarnemen. Het vonnis werd al snel geveld: “Je bent besmet. Het zit in je bloed, hersenstam en zenuwgestel. “ Het drong nog niet tot me door. Dat zou ook een tijdje duren voordat je beseft dat er werkelijk van die creepy crawleys door je lichaam lopen, brrrrr.
Ik werd toevallig benaderd door Huib Kraaijeveld, een goede vriend van vroeger. Als er iemand ervaringsdeskundige is, dan is het Huib wel. Hij heeft jarenlang de meest vreselijke ziektes gehad. En toen kwam er eindelijk de diagnose van lyme. Alle puzzelstukjes vielen voor hem op z’n plaats. Inmiddels heeft hij de ‘On Lyme Foundation’ opgericht en het boek geschreven ‘Teken aan de Wand’. Via de Facebookpagina van de foundation ben ik veel te weten gekomen over de ziekte van Lyme. Het is over de hele wereld een epidemie aan het worden, waar nauwelijks aandacht aan wordt besteed. In Nederland is er nog steeds geen goede bloedtest. Er wordt geen onderzoek naar gedaan. Voor een betere bloedtest moet je uitwijken naar Duitsland. Via de reguliere medische wetenschap is er nog geen antwoord op de ziekte van Lyme. Het enige wat aangeboden kan worden is anti-biotica.
Hiermee is echter alleen succes geboekt wanneer er snel na de infectie behandeld wordt! Daarna is antibiotica slechts een enorme belasting voor het lichaam volgens Truus, want er wordt grote schade toegebracht aan de darmflora. Deze wordt immers voor een deel uitgeroeid, met als gevolg: minder goede spijsvertering, malabsorptie, schimmelziekten zoals candidiasis en verminderde weerstand.
Truus vertelt verder dat:
“Als we de ontstaansgeschiedenis van de Borrelia kennen, weten we dat het hier waarschijnlijk gaat om een door mensenhanden gemaakt machtsprincipe, gefabriceerd voor biologische oorlogsvoering. Dit houdt in dat het bewustzijn van dit organisme van karakter een agressieve verwoester is. Wanneer dit organisme het lichaam binnendringt, wordt het immuunsysteem zich bewust van het trillingsveld van de ziekteverwekker en kiest als primaire afweer die vechtsubstantie die vanaf trillingsniveau gezien het meest geschikt is om tegenwicht te bieden aan de binnendringer, gezien vanuit de wetten van yin en yang.
Alle levensvormen hebben bewustzijn, bioradiatie en daardoor een trillingsveld. Elke cel van een menselijk, dierlijk of plantaardig organisme heeft een eigen bewustzijn, programmering en celgeheugen. Op trillingsniveau is het voor ieder mens een hele kunst om het lichaam in een zo vitaal mogelijk trillingsveld te houden. Hierbij is het belangrijk te bedenken dat iedere gedachte, positief zowel als negatief, bepalend is voor het celgeheugen en de uiteindelijke vitaalspanning daarvan. Dit is de eerste stap naar een goede gezondheid, want het is de mate van lichtkracht of vitale kracht, die uiterst bepalend is. Minder vitale voeding en omgevingsfactoren kunnen ook het vitale veld van iedere cel laten afnemen.
Doordat de reguliere medicus noch een goed onderzoek, noch goede behandelmethoden heeft, is er een grote groep mensen die onnodig lijdt, terwijl de natuur een antwoord heeft op deze ziekte! Wanneer wij schouwen bij iemand met de ziekte van Lyme, geeft het lichaam twee belangrijke tekorten aan: laurinezuur (vetzuur) en het element lawrencium (trillingsveld). Een natuurlijke weg om af te rekenen met deze ziekte is door het trillingsveld van het element laurinezuur in het lichaam zodanig te versterken, dat het vitale veld van de borrelia afneemt en het organisme uiteenvalt. “
Door de trilling over te brengen in hele dunne koperdraadjes verpakt in een plastic omhulsel is het mogelijk deze bij je te dragen in kleine stukjes. Een schema vertelde me hoe lang ik ieder draadje bij me zou dragen. Dit is de methode waarmee ik ging kuren. Ook kreeg ik het advies kokosolie te gebruiken aangezien daar 50% laurinezuur in zit.
Voor de zekerheid laat ik mijn bloed testen. Mijn nieuwe (jonge) huisarts zegt me daar niet te veel van te verwachten. Ook hij onderschrijft dat er nog geen adekwaat bloedonderzoek in Nederland is. Het AMC is er wel mee bezig. En inderdaad de uitslag is positief. Ik vertel hem dat ik via een andere weg weet dat ik wel besmet ben en leg hem uit waar ik mee bezig ben. Omdat deze werkwijze volgens hem niet wetenschappelijk onderbouwd is, kan hij hier niet achter staan. Hij is een regulier opgeleide arts geeft hij aan.
Ik maak me zorgen.
Realiseer me dat ik eigenlijk al jaren met m’n gezondheid loop te tobben. Niet lang daarna spreek ik een vrouw die me weet te vertellen dat ik al zeker drie jaar met lyme rondloop! Dan vallen voor mij de puzzelstukjes op z’n plaats. De moeheid waar ik eigenlijk altijd mee rondloop, en keihard aan voorbij loop en verder o.a. problemen met slapen; pijnlijk rechter oog; onrustige benen; zo nu en dan hartkloppingen ; stijve nek/nekpijn; spier- en gewrichtspijnen; darmklachten; geïrriteerde blaas; bepaalde plekjes in gezicht die plotseling gevoelloos waren; opgezette lymfeklieren. Zelfs nu ik dit zo opschrijf schrik ik er van.
Inmiddels heb ik 4 kuren achter de rug. Met iedere kuur ben je ongeveer 2 maanden bezig. Ik hoef niet meer terug te komen, vertelde Truus bij het laatste consult. Onlangs belde ik haar omdat ik nog steeds zo moe ben , al voel ik me al een stuk beter, en voel nog allerlei pijnen. De lyme is uit je lichaam vetelde ze. Mijn lichaam reageerde direct met: Ja dat klopt. Ze legde verder uit dat ik nog bezig ben met het afvoeren van het uiteengevallen organisme plus andere afvalstoffen en met het herstellen van de impact op voornamelijk mijn fysieke lichaam en emotionele lichaam .
Een ander aspect van de lyme waar ik niet aan voorbij wilde lopen is wat de betekenis van de tekenbeten voor mij zou kunnen zijn. De wake-up calls in mijn leven kwamen veelal door ziektes en ongelukken. Ik ervaar het als groeiprocessen. Het werk wat ik deed, begeleiden van kinderen en ouders , bestond veelal uit heftige, gecompliceerde materie, waarbij instanties als AMK, Jeugdzorg en Raad van de Kinderbescherming in het geding waren. Ik was moe en mijn lichaam deed pi jn .
Het idee kwam in me op om een boek te gaan schrijven over mijn ervaringen en had enkele ouders en kinderen gevraagd hun verhalen te delen in het boek. Ook wilde ik voorbereidingen treffen voor een nieuw project.
Nu realiseer ik me dat voor zowel een boek als voor een project het juiste moment in de tijd nodig is en dat was verleden jaar veel te vroeg. Het was nodig voor mij om naar binnen te keren en mij innerlijk voor te bereiden. Dit had ik nooit uit mezelf gedaan. Nu werd ik “gedwongen” om het te doen. Er is nu een enorme rust in mijzelf neergedaald. Van daaruit heb ik overzicht en kan ik stapjes nemen om mij in ieder geval voor te bereiden op het project.
Ik ben dankbaar voor deze ervaring en vertrouw erop dat de lyme mijn lichaam heeft verlaten.
