door: Elly de Lezenne Coulander

Op een warme woensdagmiddag in het voorjaar breng ik een vriendin naar een afspraak met een alternatief genezer. Het centrum ligt in een prachtige omgeving. Ik besluit dan ook niet binnen te wachten totdat ze klaar is, maar naar buiten te gaan. Ik sla een zandpad in en geniet van de landelijke omgeving. Ik heb de neiging om ergens onder een boom te gaan liggen. Het is warm en bewolkt en af en toe vallen er een paar spetjes. Het lijkt erop dat het wel eens zou kunnen gaan regenen en ik besluit terug te lopen. 

Als ik bij het laatste weiland kom, zie ik daar ineens een ooievaar staan. Ik blijf staan en zie hoe hij een paar stappen door het weiland loopt. Dan vliegt hij op en landt even verderop in hetzelfde weiland. Ik blijf hem met mijn ogen volgen. Dan gaat de gedachte door me heen: "Daar zou ik wel eens een ooievaarsveer kunnen vinden." Ik twijfel even of ik wel onder het prikkeldraad door wil kruipen, maar doe het dan toch. Ik loop naar de plek waar ik de ooievaar het eerst zag, al zoekend naar een veer. Nee, jammer, hier ligt er geen, dan maar naar de andere plek. Ook daar vind ik geen veer. Ondertussen is de ooievaar weer weggevlogen naar een ander veld. Daar loopt hij ook een poosje rond en ik zie hoe hij tussen de koeien door loopt. 

Ik geef mijn zoektocht naar een ooievaarsveer op en loop terug naar het prikkeldraad. Daar aangekomen kijk ik nog een keer om en zie dat de ooievaar weer in het weiland is geland. Ik kijk hem aan en vraag hem in gedachten om een veer. De ooievaar vliegt op, maakt een prachtige cirkel hoog over de bomen en landt vervolgens ....... in zijn nest! Dat had ik nog helemaal niet gezien! Nou, als ik daaronder geen veer kan vinden, dan weet ik het niet meer. Ik loop naar de andere kant van het weiland, kruip daar onder het prikkeldraad door en loopt naar de paal waar het nest op staat. Ik zoek rondom het nest tussen de sparren en ja, daar zie ik er één. Een witte, vuil weliswaar, maar toch. Spontaan komt de gedachte in me op: "Ik wil er drie.". Ik kijk naar boven en de ooievaar zit nog steeds op zijn nest en volgt me met zijn ogen. Ik loop verder rond het nest, ben weer bij het prikkeldraad en ja! ik zie er nog twee, twee zwarte! Dit is toch geweldig. Ik bedank de ooievaar dan ook diep vanuit mijn hart. Ik neem de veren mee en leg ze in de auto.

Mijn vriendin is klaar en even later rijden we weer weg. Ik neem een andere route terug. Als we na heel wat kilometers door een plaatsje heen rijden, zie ik ineens weer een ooievaar, boven op een lantaarnpaal. Nou, dat is toch wel bijzonder, twee ooievaars op één dag. Hoe is het mogelijk. 

We vervolgen onze toeristische route, passeren nog meer kleine dorpen en genieten van de omgeving. Alles begint uit te lopen, het groen is groener dan ooit. We kijken dan ook alle kanten uit. Ineens zie ik alweer een ooievaarsnest een meter of tien vanaf de weg met, ja, met hoeveel ooievaars eigenlijk, drie, vier!? Ik stop, rijd achteruit en parkeer de auto. Dan zien we dat er een volwassen ooievaar met drie kleintjes op het nest zit. De kleintjes zijn driftig aan het eten. De ouder heeft kennelijk net gefoerageerd. We blijven ze een tijdje observeren voordat we weer wegrijden. 

Het is niet te geloven: op één dag zes ooievaars op behoorlijke afstanden van elkaar én drie ooievaarsveren. Mijn dag kan niet meer stuk. Als dat geen aanwijzing van de natuur is! Een ooievaar betekent nieuwe geboorte, iets nieuws in mijn leven. Samen met de drie veren, drie van lichaam, ziel en geest. Als zes ooievaars me dat dan duidelijk maken, dan kan ik daar niet omheen.  Ik wacht met spanning af.

www.shayana.nl