In 2010 volgde ik een internationaal leiderschap programma bij een Amerikaanse organisatie gevestigd in Californië. Hun programma’s zijn ontwikkeld in samenwerking met de Maya’s. Onze training werd in Sitges, Barcelona, gegeven. We waren daar met 8 nationaliteiten in totaal 20 deelnemers. We kwamen verdeeld over het jaar 5 keer een week bij elkaar. We hebben een intensieve band met elkaar opgebouwd en we proberen dan ook elk jaar bij elkaar te komen. Zo zijn we in Polen, Milaan en deze zomer in Alicante bij elkaar gekomen. Ja we heten de Adders.

Eigenschappen van de Adder volgens deze organisatie zijn: 

De Adder geeft aan dat wij allemaal onze eigen leider zijn, wijs en met een groot aanpassingsvermogen aan de omgeving. Het vervellen zou aangeven dat we constant transformeren. We hebben een Adder Talking Stick die ons de gelegenheid geeft om onze waarnemingen en conclusies ongehinderd te kunnen uiten.

Echter heb ik altijd moeite gehad dat onze groep deze naam heeft gekregen, omdat de Adder een reptiel is en ik dit weer associeer met reptielen zoals het The Rothschild-Rockefeller Kartel, de vijand van het menselijk ras.

Negatieve eigenschappen:

Toen ik de beschrijving van een Adder ging opzoeken kwam het kort gezegd hier op neer:

De Adder is een giftige slang en komt in vrijwel geheel Europa en in delen van Azië voor. In Europa woont de Adder voornamelijk in Nederland en België. De Adder heeft van alle slangen het grootste verspreidingsgebied op het land. Adders leven strikt solitair en mijden elkaar zo veel mogelijk, behalve in de paartijd en tijdens de winterslaap waarbij de dieren soms gezamenlijk overwinteren. Mannetjes 'vechten' soms met elkaar om een vrouwtje maar de slang bakent geen specifiek territorium af.

Net als alle slangen spelen Adders door hun lang onbegrepen levenswijze al vele eeuwen een rol in het dagelijks leven van de mens. Door de giftigheid van de Adder werden lange tijd diverse kwaadaardige magische eigenschappen aan het dier toegeschreven. De Adder werd gezien als de personificatie van de duivel en duikt op in verschillende griezelverhalen. De Adder is een belangrijk ingrediënt binnen de zwarte magie. Al in de prehistorie werd de adder afgebeeld. De afgehakte kop van de Adder zou genezing bespoedigen door de kop op de wond te drukken. Ook het dragen van een addertong als amulet zou beschermen tegen dergelijk onheil.Bij de Romeinen was het geneesmiddel theriacum bekend, dat onder andere delen van de Adder als ingrediënt had. De Franse apotheker Moyse Charaspubliceerde in 1668 het boek Thériaque d'Andromachus, waarin het middel werd beschreven. Het bestond uit 72 verschillende ingrediënten waarvan een deel bestond uit gedroogd addervlees. Pas in 1908 werd het 'geneesmiddel', dat voornamelijk een verdovende werking had vanwege de erin verwerkte opium, officieel geschrapt. In Europa werd het vet van de Adder gebruikt om zalfachtige preparaten te maken, die mensen van syfilis zouden genezen.

Positieve eigenschappen:
Gelukkig kwam ik ook positieve eigenschappen van de slang, de Adder, tegen. Namelijk in een aantal culturen, zoals het oude Griekenland of het huidige India, worden slangen als goden vereerd en staan symbool voor het eeuwig leven. Dat komt doordat slangen vervellen waardoor het lijkt alsof er uit een oude slang een nieuwe slang tevoorschijn komt. Een slang die aan vervelling toe is kleurt inderdaad grauwer en heeft een troebel waas voor de ogen, terwijl een net vervelde slang een feller afstekende kleur en heldere ogen heeft. Bovendien zijn oppervlakkige wonden na de vervelling genezen.

De regenboogslang speelt een grote rol binnen de levensbeschouwing van de Aborigines. De slang zou rivieren en valleien uitslijten en een zondvloed veroorzaken als hij boos wordt. Binnen het hindoeïstische mythologie komen vele slangachtige figuren voor. Shiva, een van de belangrijkste goden, wordt met een slang om haar nek afgebeeld.

Door het bovenstaande geanalyseerd te hebben kwam ik wedrom tot de conclusie dat er in ons allen dualiteit aanwezig is en dat je het gedrag ziet dat wordt gevoed. Helaas begrijp ik nog steeds niet waarom we de Adders zijn genoemd. 

Verder genoot ik hoe Alicante de komst van de zomer vierde; met de vreugdevuren van San Juan. Een feest dat hulde brengt aan het vuur. Prachtige bouwwerken waar door de buurtbewoners een jaar aan is gewerkt en in de nacht van 23 op 24 juni om 24.00 uur in brand werden gestoken.

Monique