Het zou de laatste officiële Bijeenkomst van De Internationale Raad van de Inheemse Grootmoeders zijn. Met een vriendin vloog ik 25 augustus naar Denver om via prachtige routes 4 september 2014 in Spearfish, Zuid Dakota de bijeenkomst bij te wonen. Ik lees het boek Centennial van James Michener en dat gaat over de onwikkeling in West Amerika vanaf de tijd dat de dinausarussen leefden tot aan nu. Een verhaal over hoe de dinausarussen uitstierven, hoe de Indianen leefden met en van de buffalo’s en hoe de witte twee benigen hun afspraken niet na kwamen en het land in bezit namen. Ik beleefde het hele boek terwijl we van de ene staat naar de andere staat trokken om uiteindelijk bij de Lakota’s aan te komen.
Dit was mijn 6de keer dat ik de bijeenkomst bij woonde en ik hoor daarom vaak dezelfde verhalen en ervaar ik dezelfde ceremonies. Toch zit ik elke keer ademloos te luisteren en te kijken. Natuurlijk weet ik dat het bijwonen van deze bijeenkomsten healing voor mijzelf is en tegelijkertijd weet ik dat het ook healing is voor het collectief en met name healing voor Moeder Aarde. Steeds weer word ik geraakt door het verhaal van Grootmoeder Agnes die ons met de neus op feiten drukt dat we dankbaar mogen zijn voor het gezonde water. Wij bestaan voor 75 % uit water. Wij hebben dus water nodig. Water is ons eerste medicijn. Zo zegt Grootmoeder Agens: ‘Praat met het water in je lichaam, zegen het water uit de kraan, bedank het water wanneer je doucht en waneer je water drinkt. Water geneest je.
Op dit moment vervuilen we het water en begrijpen we maar niet dat we onszelf vervuilen. Een water oorlog is dan ook dichterbij dan ooit. Het zit merk ik nog steeds niet in mijn systeem om het water te zegenen, maar ik doe mijn best. Verder waren alle ceremonies weer prachtig en Grootmoeder Rita, Juliette en Aama deden hun best om Joyti in de cermonies te betrekken daar begin dit jaar het Centre of Sacred Studies en de Grootmoeders besloten hebben om ieder afzonderlijk verder te gaan. Dit was niet gecommuniceerd met de omgeving en dat was duidelijk merkbaar daar niemand begreep wat er aan de hand was. Grootmoeder Mona heeft aan het eind van de Bijeenkomst verteld dat de samenwerking is beeindigd en dat de Grootmoeders op eigen kracht deze bijeenkomst in Zuid Dakota hebben geregeld inclusief de sponsoring.
Tijdens de ceremonie van Grootmoeder Aama reageerde ik fysiek behoorlijk op haar drum en had ik alle kracht nodig om te focussen en te aarden. Ook dit keer voelde ik net zoals bij de anderen bijeenkomsten de pijn van de Inheemse bevolking en werd het mij duidelijk dat deze Gatherings niet alleen voor de aanwezigen en Moeder Aarde maar met name voor de lokale bevolking een healing is. Of we nu wit, rood, zwart of een geel ras zijn, we hebben allemaal onze pijn en we lijden allemaal nog steeds. We moeten geen scheiding meer trekken. We zijn allemaal één en het land is van niemand. We mogen er gebruik van maken en we dienen er goed voor te zorgen.
Grootmoeder Mona kondigde aan het eind aan dat dit niet laatste bijeenkomst is. De laatste bijeenkomst zal in juli 2015 in Gabon, West Afrika plaatsvinden. Dat wordt dan weer sparen!
http://www.grandmotherscouncil.com
