Engel

Je glimlacht naar me, ook al zijn er tranen

je warmte als een wuivende wind

mijn handen in jouw morgenlicht

ontroering van eindelijk weer samen

Soms bezeren we ons aan onuitgesproken woorden pijn om een niet verwacht verdriet

zo donker dat je het licht niet ziet dat schijnt in duizenden akkoorden

Als kind was ik in jou geborgen een kind, zoals een kind wil zijn gevoed door echte liefde in de levenslijn een leven geliefd in de warmte van de morgen

In het volwassen zijn kan je verlangen in dromen als je die geborgenheid hebt gekend

en je weet dat je bevoorrecht bent nu ik je liefde en warmte weer kan laten komen

Leny Stam