Winnetou in de grote stad

door: Claire Felicie

Vroeger las mijn vader de verhalen van Winnetou en Old Shatterhand aan mij voor: van de nobele indiaan en de edele blanke samen op avontuur in de Great West. Geschreven door de Duitser Karl May die nog nooit een voet buiten zijn land had gezet en puur op fantasie 18 delen over zijn leven bij de indianen volschreef. En daarvan in totaal 200 miljoen exemplaren verkocht. Ik speelde de verhalen met mijn broertje na op een braakliggend veldje in de buurt. Ik was altijd Winnetou en hij moest Old Shatterhand zijn. Onze fietsen waren onze paarden, takken onze geweren en de auto’s die op de snelweg boven het veldje langsscheurden waren de koetsen op weg naar het westen, vol cowboys en andere bandieten. Net als Karl May kwam ik mijn geboortestad niet uit en leefde ik in een fantasiewereld. 

Later maakte ik dat helemaal goed door met mijn man en onze 5 kinderen avontuurlijke reizen te maken door o.a. Albanië, Marokko en Roemenië, waarbij we wild kampeerden en grote kampvuren bouwden. En ging ik nog weer later naar Brazilië om daar indianen in het echt te ontmoeten.

 

Het is 2012 en ik ben net terug van een reis naar onze jongens en meisjes in Afghanistan. Als iets mooi is in oorlogsgebied dan is het de onderlinge kameraadschap en verbondenheid. Teruggekeerd valt het leven in de grote stad waar ik woon  dan een beetje tegen: de mensen leven ogenschijnlijk langs elkaar heen. Eenzaamheid is een groot en groeiend probleem, werkstress ook. Ik zag mensen opgaan in de ratrace van groter, beter, meer. En daar niet gelukkiger van worden. Ik ging mijmeren over een andere manier van leven. Dook de geschiedenis in en las over alternatieve levenswijzen met meer verbondenheid en minder winstbejag, die echter maar al te vaak in het westen in deceptie uitmondden, denk alleen al aan het communisme. Ook de hippies uit de jaren 60 hebben allemaal hun wilde haren afgeknipt en lijken zich alleen nog over hun pensioen druk te maken. Toch is er tegelijkertijd een tegenbeweging gaande: jonge mensen die de wereld anders willen inrichten met meer aandacht voor de natuur en voor elkaar. Het beeld van mij en mijn broertje, ik met een halfvergane indianentooi uit de verkleedkist en hij met een stoere band om zijn hoofd, drong zich weer aan mij op. Waarom niet eens echte indianen opgezocht? Om te kijken hoe zij tegen de wereld aankijken en of wij in het westen wellicht iets van hen kunnen leren in plaats van al eeuwen andersom?

 

Winnetou in de grote stad
Winnetou in de grote stad
Winnetou in de grote stad
Winnetou in de grote stad

Winnetou in de grote stad

Klik op het menu voor inhoud en andere functies.

Gebruik de pijlen aan de zijkant om door het magazine te bladeren.
Loading ...