Mijn persoonlijke levensreis is jarenlang eenzaam geweest. Ik had in september 1989 in het wetenschapshistorisch archief van de Eidgenössische Technische Hochschule in Zürich een wiskundige ring gevonden die het ontmoetingspunt tussen kwantumfysica en dieptepsychologie vormde, tussen binnen en buiten, psyche en materie. Maar de academische wetenschap verwierp de ring omdat hij ook een symbool van liefde en verbinding vormde, een symbool van het heilige huwelijk. In een actieve imaginatie van theoretisch fysicus Wolfgang Pauli wordt de ring ‘het vierde’ genoemd. Een Chinese dame, een personificatie van de goddelijke wijsheid, vertelt hem: ‘Jij vergeet het vierde, het tijdloze. Dat alleen is de eenheid in het conflict tussen de drie (verleden, heden, toekomst) dat het leven zelf vormt.’

Hoewel deze ring mijn grootste wetenschappelijke ontdekking was, bleek ik de ervaring ervan niet te kunnen delen met de wetenschappelijke wereld waartoe ik als theoretisch fysicus behoorde. Ik moest de universiteit verlaten en zeventien jaar lang leefde ik alsof ik nooit de ring had gevonden die de Chinese dame van haar vinger had afgenomen om te verklaren: ‘De ring is het huwelijk en tegelijkertijd het rijk van het midden waar je niet alleen, maar slechts met zijn tweeën komen kunt.’  

Een van de moeilijkheden was dat er geen vrouw meer in mijn leven was die mij kon vergezellen bij de reis naar het rijk van het midden. Zo’n vrouw wordt in de alchemie een soror mystica, een mystieke zuster, genoemd. Gedurende die eenzame jaren kwam de archetypische energie die met de ring verbonden is wel af en toe tijdens een lezing of ontmoeting tevoorschijn. Het was een ernstige, heilige energie die in onze samenleving niet welkom was. Pauli noemde de personificatie van deze energie ‘de vreemdeling.’ De vreemdeling manifesteerde zich onder meer in het zinvolle toeval, in synchroniciteit. In Pauli’s imaginatie ‘de Pianoles’ spreekt de vreemdeling vanuit het centrum van de ring de woorden ‘Blijf genadig.’ Dit verwijst naar het gebed aan het eeuwig vrouwelijke aan het slot van Goethe’s Faust.

In juli 2010 besloot ik opnieuw op zoek te gaan naar de ervaring van de ring. Tot mijn verrassing kwam ik bij Maria Magdalena uit. Dat gebeurde tijdens een workshop met het medium Judith Moore bij het begin van de lente in 2011. Ik voelde Maria Magdalena als een wervelende energie rond mijn hoofd. Zij is nooit meer weggegaan. Ze kwam als een reddende engel en begon ons gezin te helpen. In maart 2012 ontving ik van haar via Judith een belangrijke boodschap. Zij probeerde mij over de teleurstellingen uit mijn leven heen te zetten. Een aantal keren herhaalde zij: ‘Je zult slagen.’

Die zomer ging ik met mijn vrouw Inge naar Glastonbury om Maria Magdalena en ook Jozef van Arimathea te danken voor hun steun. Vervolgens begon ik in het Nederlands twee boeken te schrijven over graancirkels en Maria Magdalena. Zij waren gebaseerd op de transmissies van Judith. Ik kon in die boeken mijn ervaring met de ring niet kwijt, maar profiteerde wel van mijn boek over moderne alchemie waarin dertien niveaus van bewustzijn besproken worden, de zogeheten ‘dertien tonen van de schepping.’

Na een paar maanden voelde ik mij uitgeput en in november 2012 ging ik bij een goede vriendin in cranio sacraal therapie. Tot mijn verrassing begon ik snel anders te dromen. In de Kerstnacht droomde ik dat ik in het bezit was van de afgehakte hand van God. De hand van God vormt voor mij een metafoor voor synchroniciteit. Als die hand is afgehakt, is de verbinding met de Bron verloren en leef je in een wereld verstoken van mededogen, liefde en zin. Dit werd in een transmissie van Judith nader uitgelegd door de aartsengel Michaël. De uitweg uit deze duistere wereld was volgens hem de Jakobsladder, de brug van licht en zuivere liefde.

Bij de volgende cranio sacraal sessie besefte ik ineens dat mijn vriendin en therapeute verantwoordelijk was voor mijn nieuwe dromen. Zij liet bij mij onverwacht de anima, de vrouwelijke personificatie van het onbewuste, ontwaken, alsof zij mijn soror mystica was. Op dezelfde dag ontving ik via Judith een boodschap van Maria Magdalena over liefde zonder grenzen. Zij merkte over haar relatie met Jeshua op: 

‘Belichaamden wij in die dagen de Ene Levende God? Vast en zeker, omdat wij door deze vereniging die volmaakt en goddelijk was de weg plaveiden voor de mensheid om liefde zonder grenzen te ervaren. Jullie zijn waarlijk als kinderen van God in staat om te leven en lief te hebben zonder elkaar schade te berokkenen. En dat is genade... Opent jullie nu, opent jullie nu voor deze belofte van vereniging en ontmoet jullie zelf in de spiegel van jullie zielen. Ontmoet de ander opdat jullie waarlijk de extase van eeuwige vereniging mogen kennen, opdat ieder moment dat jullie ademen een moment van liefde is en een doel heeft voor jullie bestaan.’ 

Het duurde even voordat ik deze boodschap en de nieuwe situatie rond mijn therapeute had verwerkt. Vanuit de Jungiaanse psychologie wist ik dat mij een unieke kans was aangeboden om de anima beter te leren kennen. Mijn therapeute was behulpzaam mij daarbij te helpen. Aan het eind van de vierde cranio sacraal sessie hoorde ik haar zeggen: ‘Ik zie het symbool van heiligheid tussen je oren. Het is licht vervormd. Ik zet het wel even recht.’ Ze bedoelde de in vieren gedeelde cirkel, een symbool nauw verbonden met de ring van Pauli. Vervolgens hoorde zij de woorden: ‘Nu zijn jullie klaar voor het echte werk.’

Dat was een oplichting. Ik voelde mij plotseling als Simon Templar van de tv-serie The Saint. Maar ik had geen idee wat ik zou gaan doen als de Saint. Gedurende een workshop in mei 2013 met Judith Moore in mei 2013 werd ik ziek en besefte ik dat ik mijn leven moest veranderen. Laura, de dochter uit mijn eerste huwelijk, suggereerde mij om een sprookje te gaan schrijven. Dan zou zij het gaan illustreren. Binnen een maand voltooide ik ‘Joël en de verloren Graalprinses.’ Ik was snel genezen toen ik uitdrukking begon te geven aan een verhaal over liefde in plaats van dat ik de hele tijd bezig was uitleg te geven bij de transmissies van Judith.  

Het sprookje zal binnenkort bij Frontier Publishing gepubliceerd worden. In essentie beschrijft het de eerste stap op weg naar liefde zonder grenzen. Daartoe draagt Joël de ring die Pauli zoveel moeilijkheden had bezorgd. In het rijk van Avalon ontmoet hij twee vrouwen die verschillende aspecten van de anima belichamen. Hij wordt verliefd op Gwendolyn, een van de jonkvrouwen in dienst van koningin Guinevere. Zij wordt zijn vriendin. Maar hij moet ook leren van Sara, de verloren Graalprinses, te houden, omdat zij als de donkere anima de sleutel vormt tot de ervaring van het Zelf. Mijn droom is nu om samen met Joël de ring van liefde en verbinding en daarmee de liefdevolle energie van de vreemdeling met de wereld te delen.