Midwinter, vitaliteit en timemanagement voor de ziel

Midwinter,de langste nacht van het jaar. De kerstdagen die volgen ….

Een periode met aan de buitenkant heel wat drukte: het afmaken van werk, de kerstinkopen, familie uitjes en de kerstdiners.

Tegelijkertijd zijn deze dagen ook verbonden met een natuurlijk ritme dat ons vraagt om uit te rusten en contact te maken met innerlijke stilte. Ik geniet dan van een wandeling door de natuur die haar sappen diep heeft teruggetrokken. Of kan mijmeren voor het haardvuur dat tijdloos lijkt te branden. Luisterend naar mooie muziek. Dan is het heel vanzelfsprekend om aandachtig een kaars aan te steken die een prachtige gloed verspreidt.

In dit natuurlijke ritme is het volkomen vanzelfsprekend om productie, resultaten, strategieën en planningen te laten voor wat het is. Dan kan het licht van het haardvuur, die kaars of de kerstlampjes een weerspiegeling gaan vormen van mijn innerlijk licht.
Dit is wat ik noem timemanagement voor de ziel: tijd nemen voor iets wezenlijks, iets essentieels in mij. Timemanagement voor de ziel is aandacht geven aan je diepste wezen, verbonden met het ritme van de seizoenen.

Zorgen voor vitaliteit krijgt rond Midwinter een geheel eigen invulling. In de voor-christelijke traditie noemde men deze periode de Joeltijd, de tijd van de twaalf heilige nachten. In het Duits wordt kerstmis niet voor niets ‘Weihnachten’ (gewijde nachten) genoemd. Het is een tijd waarin de daglengte niet langer lijkt te worden en het rad van de tijd lijkt vastgevroren.
In deze diepe rust en ‘stilstand’ kunnen we contact maken met het leven als een geheel eigen autonome stroom. Dat lijkt misschien eng in een maatschappij waarin we wilskrachtig, doelgericht en resultaat gericht dienen te handelen. En met dit handelen is ook niets mis. Het hoort alleen niet bij deze tijd van het jaar. 

De twaalf gewijde nachten dienen om ons vertrouwen te versterken in de eigen loop der dingen. Als we ons aan dit vrouwelijke (yin) principe overgeven kunnen er kiemen ontstaan voor het nieuwe jaar. Dan kan later in het jaar, wanneer de zon aan kracht wint, het mannelijk principe (yang) zijn werk doen bij het verwezenlijken van die kiemen.

Ik vind het heerlijk om in deze tijd van korte dagen en lange nachten, tussen de kerst(vakantie) activiteiten en het Nieuwjaars vuurwerk door, op mijn manier tot rust te komen. En om dan in het schijnsel van mijn innerlijk licht mijzelf een aantal vragen te stellen:
Waar ben ik dankbaar voor? 
Wat heb ik ‘geoogst’ het afgelopen jaar? 
Wat van deze oogst heeft mijn ziel, mijn innerlijk wezen, werkelijk goed gedaan?
Wat doet mij nog pijn? 
Wat wil ik graag achter mij laten omdat het mij niet meer past? 
(Dit kunnen gevoelens zijn, illusies, onbruikbare gedachten, relaties, werkzaamheden)
De twaalf gewijde nachten zijn een tijd van stilte en bezinning. En voor mij ook van ‘tutten’ en de tijd laten verstrijken met gezelligheid, samenzijn en nooit uitgevoerde ‘plannen’ van wat ik allemaal wil doen. Er hoeft niets uit mijn handen te komen.
De voornemens voor het nieuwe jaar en de actieplanningen hoeven niet meteen klaar te liggen. Volgens het natuurlijke ritme kan dat nog niet. Het enige wat jij en ik kunnen doen is ontvankelijk te zijn, open te staan voor nieuwe kiemen die zich aan dienen. Nieuwe kiemen in de vorm van wensen, verlangens, ideeën voor het nieuwe jaar. Ik schrijf ze op, loop er niet teveel mee te koop. Koester ze als mogelijke vormen van iets nieuws.

Na half januari kijk ik dan weer in mijn aantekeningen en voel of deze kiemen werkelijk door mij heen geboren willen worden. En wanneer de zon weer aan kracht wint zullen jij en ik, meegaande in het natuurlijke ritme, de kracht en vitaliteit krijgen om dat te creëren en te verwezenlijken wat bij ons past in het nieuwe jaar.
Ik wens je mooie Midwinterdagen!