Ik schrijf dit artikel vandaag, 6 december, de dag van de volle maan. Over 2 weken is het nieuwe maan, de dag na de winter zonnewende.  Er zijn op dit moment heftige zonne-uitbarstingen gaande, zeer voelbaar dezer dagen. We worden uitgenodigd zeer dicht bij onszelf te blijven, a.h.w. in onze eigen onzichtbare tempel te blijven in al ons doen en laten.

Het voelt alsof we stap voor stap de interdimensionale ladder beklimmen, maar ieder moment dienen we ook weer terug te keren in onze 3d dimensie om al die energieën hier te verankeren. We hebben gekozen om in deze tijd ons te manifesteren als "aardemens" en kunnen ons derhalve niet 

"ont-aarden".

Voor mij zijn de equinoxen, wanneer de dag even lang is als de nacht, en dus het licht en donker in balans, en de solstices, waar of het licht, of het duister overheerst, dagen van grote betekenis.

Dit jaar is de zonnewende op de 4de Adventdag. 

Advent betekent "komst", we gaan naar iets of iemand toe. Jezus werd ook wel de Zonnegod genoemd net als de Egyptische god Horus, die werd ook uit de maagd op de winter zonnewende geboren, evenals in de oudheid de Griekse God Dionysus en de Perzische God Mithra.

Solstice is de geboorte van de "divine Son", de geboorte van goddelijkheid.

Op het moment van de zonnewende is er een moment van "stilstand", een stil moment voor de ommekeer. Het woord Solstitium betekent "de zon stil zetten". En dan, na enige tijd verandert de richting. Vroeger werd dat overal gevierd. De zon, bron van al het licht en leven als centraal punt van de kosmische spiritualiteit. Deze kennis is tijdloos en van alle tijden, zoals bij de oude Egyptenaren, de Essenen, de Hindus, de Mayas en de Inca's .

Christus werd geboren op de winter zonnewende en stierf en stond op gedurende de lente-equinox.

De zon is de bron waar alle creatie vandaan komt

Het zijn momenten om als het ware een kosmische poort binnen te gaan. Dit moment van samen-werking met de kosmos, met onze zon is een activatie; het zijn de paden om ons met de hogere frequenties in verbinding te brengen.

In de oudheid gaven de heilige plekken op aarde, de sacred sites, de verbinding met de zon al aan. Zoals in New Grange in Ierland op de winter zonnewende de opgaande zon letterlijk door een opening boven de hoofdingang een 19 meter lange passage ingaat om de binnenkamer, die de vorm van een kruis heeft, 17 minuten in het licht te zetten.

Jaren geleden bezocht ik New Grange in de zomertijd. We gingen de donkere onverlichte passage in, onze groep stond a.h.w. op de benen van het kruis. Om te demonstreren wat er op 21 december gebeurt, werd er licht aangestoken. Hoewel het binnenkomen van de rijzende zon werd  "nagespeeld" ging het als een schok door me heen en voelde ik "het licht binnenkomen".

Andere heilige plekken verbonden met de zon zijn natuurlijk de Grote Pyramide in Gizah, maar ook Stonehenge, Chitzen Itza in Mexico en vele andere heilige plekken in de wereld.

Moederaarde vraagt ons om weer op deze hoogtijdagen van equinoxen en solstices, ons te verbinden met de creatieve energie van onze Zon in verbinding met de Grote centrale zon en de universa daarbuiten. 

Wij creëren zelf onze toekomst!