Hoe mooi kunnen ontmoetingen lopen. In 2012 organiseerde ik samen met 3 vrouwen een driedaagse bijeenkomst met twee van de dertien Inheemse Grootmoeders. In de voorbereiding daar naar toe had ik een gesprek met schrijfster Linda Wormhoudt. In dit gesprek vroeg zij mij, weet jij wie de Godin van de Noordzee is?” “Nee’, zei ik een beetje schuldig. “Nehalennia” zei zij.

Ik vond het zo erg dat ik dit niet wist dat ik meteen een boek over “Nehalennia” heb gekocht. En met verbazing las ik over de eerste offerstenen die van haar zijn gevonden op het strand bij Domburg en later bij Colijnplaat, een plaatsje aan de Oosterschelde. Een vergeten Godin die de zeevaarders beschermden tegen de zee, maar die de zee ook als vriend beschouwde. Tijdens de bijeenkomst met de Grootmoeders hebben we dan ook een uitgebreide ceremonie voor onze door velen vergeten Godin Nehalennia gebracht die beantwoord werd met een prachtige regenboog. 

Nehalennia laat mij niet los. Ze hangt sinds 2012 al boven mijn bank in de zitkamer en ik had mij voorgenomen om een keer naar Zeeland te gaan en alle plekken te bezoeken waar aandenken van Nehalennia gevonden zijn en waar zij geeërd wordt. Hoe ‘toevallig’ toen ik op een prachtige lentedag een kopje koffie ging drinken op de Noordermarkt in Amsterdam en in gesprek raakte met een echtpaar die vlakbij Domburg bleken te wonen. De vrouw is een kunstenares en een natuurgenezeres; zij en haar man kende natuurlijk Nehalennia. Ik vertelde van mijn plannen om een keer naar het museum te gaan waar een aantal offerstenen van haar te zien zijn. Een paar dagen later liep ik dit echtpaar weer tegen het lijf. We dachten beiden hetzelfde. Dit gebeurt niet zomaar. De vrouw nodigde mij uit om op bezoek te komen in Domburg. Op datzelfde moment las ik het boek ‘Verdwenen Beschaving’ en het omstreden ‘Oera Linda boek”. In deze boeken kwam ik weer Nehalennia tegen. De informatie over haar loopt nogal uiteen. De Zeeuwen zeggen heel duidelijk dat ze de Beschermvrouwe van de Zeevaarders in dat gebied is. Zij wordt meestal afgebeeld met een hond en een mandje met appels. De hond staat symbool voor het dodenrijk en de appels voor vruchtbaarheid en wederopstanding. In het Oera Linda boek wordt Nehalennia Minerva genoemd een wijze burchtmaagd en zou zij van Friese afkomst zijn. Minerva is de oudste studenten societeit van Nederland gevestigd in Leiden. Zou daarom het Rijksmuseum van Oudheden de opgravingen van de overblijfselen zoals offerstenen van Nehalennia hebben gefinanciërd en staan die nu in dit Museum? 

In maart ben ik 3 dagen in Zeeland geweest en mocht ik bij dit echtpaar logeren. De vrouw heeft mij in drie dagen tijd alle plekken laten zien waar Nehalennia herdacht wordt en mij in contact gebracht met bijzondere mensen zoals de 85 jarige Zeeuwse Kunstenaar, die mij alles vertelde over de ontwikkelingen van Zeeland. Zoals al het land dat gaandeweg aan het verdwijnen is en de Romeinse stad die in zee voor de Zeeuwse kust begraven ligt. Ik heb 3 uur ademloos naar deze man zitten luisteren. Het wordt tijd dat we de oude kennis weer tot leven roepen. Wordt deze kennis wel op school verteld? 

Gedurende mijn 3-daagse bezoek waarin ik ongelooflijk veel heb gezien, realiseerde ik me hoe mooi Nederland eigenlijk is. Prachtige onderhouden dorpen en natuur. Het weer was grijs en koud met soms wat regen, maar dat leverde prachtige luchten op en aan het eind van de dag kwam de zon ons toch nog even begroeten, wat weer een prachtige zonsondergang opleverde.