Medio maart heb ik het boek Song of Freedom van Judith Moore besteld. Hierin beschrijft ze hoe ze zichzelf geheeld heeft van de traumatische ervaringen in de periode dat ze onder mind-control  stond van de Amerikaanse overheid waarbij ook sprake was van  seksueel misbruik. Alleen het boek kwam maar niet. Iedere keer kreeg ik een mailtje dat het nog niet geleverd kon worden. Eind april haalde ik Judith op, omdat ze een week bij mij thuis zou logeren en we samen een workshop zouden geven. In de auto vertel ik haar dat het boek maar niet geleverd wordt. Haar reactie was: “Oh, mijn gidsen zeiden me dat ik er één moest meenemen. Ik wist niet waarom, maar dat was kennelijk voor jou.”. Een week nadat Judith weer was vertrokken, begon ik aan haar Song of Freedom. Het liefst had ik het in één ruk uitgelezen, zo enorm raakte het me. Toen ik het dan ook na drie dagen na uren achter elkaar lezen uit had, kon ik mijn aandacht een poosje niet op iets anders richten. In die stilte kwam de Goddelijke Moeder met een boodschap. 

Mensen zouden niet meer in een overlevingsstand moeten zitten. Helaas, er zijn zeker nog genoeg mensen die wel in de overlevingsstand zitten en de bootvluchtelingen zijn daar een voorbeeld van. Bootvluchtelingen die zelfs in de boot elkaar uitmoorden. Elkaar overboord gooien als ze niet tot dezelfde godsdienst behoren. Die zielen die overboord gegooid worden, ontvangen wij met open armen. We wiegen hen en helen hun hart. Ook blijven we compassie houden met diegenen die deze daden verrichten, omdat ze niet beter weten, omdat ze gevangen zitten in hun geloofsovertuiging. Geloof kan mensen heel dicht bij elkaar brengen, maar geloof kan ook leiden tot misdaden zoals deze. Het is zo simpel om deze daders te veroordelen, maar wie zonder zonden is, werpe de eerste steen. 

 Ik zie de gevangenis waarin zij zitten en ik vergeef hen. Hoe belangrijk is het om daders in jouw omgeving te vergeven in plaats van te veroordelen. Ik weet hoe moeilijk dat voor heel veel mensen op aarde is. En zolang dat zo moeilijk blijft, is vrede veraf. Heb jij nooit iemand pijn gedaan? Kijk diep in jezelf. Wees eerlijk naar jezelf. Als je echt diep kijkt en eerlijk bent naar jezelf, dan weet je dat je niet anders bent dan zij. Wellicht heb jij je uit die gevangenis kunnen worstelen, maar het maakt je niet beter. Het maakt je wel begripvoller als je weet hoe moeilijk het is. De enige manier, de enige manier is vergeving. Vergeef jezelf de keren dat jij een ander pijn hebt gedaan, op wat voor manier dan ook. Wellicht door iemand te slaan, letterlijk of met woorden, of te liegen. Misschien heb je iemand pijn gedaan door hem of haar in de steek te laten. Dat is te vergelijken met iemand over boord gooien. 

Luister goed naar me. Ik zeg niet dat ik het goedkeur, dat mensen vanuit hun geloof anderen die niet tot hun geloof behoren letterlijk over boord gooien. Ik zeg alleen dat ik zie in welke gevangenis zij zitten: de gevangenis van hun geloof.  Als je dit begrijpt, ben je tot veel in staat. Je bent dan in staat te vergeven, een ander en jezelf. Je bevrijdt jezelf daarmee van de touwen van jouw gevangenis, de ketenen die jou gevangen houden in jouw gevangenis.

Ik vraag je diegenen die jou belagen of belaagd hebben, vergeving te sturen, te vergeven en te zegenen. Die zegening kan hen helpen, omdat je daarmee bij hen een zaadje plant om uit hun eigen gevangenis te komen, te ontwaken, wakker te worden. Met ogen te kijken die waarheid zien. En de waarheid is dat liefde transformeert. Dat liefde mensen tot grote hoogte kan brengen. De keus is aan jou. 

'Ik zegen je

Ik Ben de Goddelijke Moeder’

Ik kan me heel goed voorstellen dat dit een moeilijke boodschap is. Regelmatig vertel ik mijn cliënten dat je vergeeft voor jezelf. Als je iemand – een ander of jezelf - niet kunt vergeven, zit jouw schoorsteen verstopt en komt alle rook naar binnen waardoor je wat er gebeurd is niet scherp meer kunt zien. Je kunt dan niet boven jezelf uitstijgen om de situatie weer helder te zien, maar komt iedere keer weer in contact met negatieve gedachten die de mist in stand houden. Maar toch als jij kunt vergeven, draag je je steentje bij aan de vrede die op aarde zo hard nodig is. En om het nog even duidelijk te zeggen:  vergeven betekent niet goedkeuren, maar je schoorsteen schoonmaken, zodat de rook door dit kanaal kan verdwijnen en jij een leeg hoofd krijgt. Je bevrijdt je daarmee van een heleboel sores. Vergeving kan dan jouw Song of Freedom zijn.