het stroomt weer
Klik op het menu voor inhoud en andere functies.
Gebruik de pijlen aan de zijkant om door het magazine te bladeren.
Gebruik de pijlen aan de zijkant om door het magazine te bladeren.
Francisca Wegdam woont inmiddels met haar twee kinderen en twee honden in de franse Pyreneeën als gardienne op een stuk land van 90 hectare. Haar doel is met gelijkgestemden een leefgemeenschap te beginnen 20 kilometer verderop. Het stuk land hebben ze echter nog niet aangekocht. Dagelijks wordt ze nu geconfronteerd met de basisbehoeften van het leven.Het stroomt weer.
De honden piepten, ik ging midden in de nacht naar beneden. Deed het licht aan, maar de lamp deed het niet?! De elektriciteit bleek overal uitgevallen. Het was echt pikdonker. Ik ging weer naar boven omdat ik de zaklamp naast het bed van Teun had zien liggen. Met een straaltje licht van de zaklamp ging ik opnieuw naar beneden. Ik nam de honden mee naar buiten de regen in. Het viel mij op dat het buiten helemaal niet koud was. De honden plasten en wilden weer vlug naar binnen. Hoe kwam het dat de elektriciteit was uitgevallen, door de storm, of de regen? Was er kortsluiting gekregen? Of was er ergens een boom omgevallen op de bekabeling? Waren wij de enige of hebben de buren 2 km verderop er ook last van stroomuitval? Allemaal vragen schoten door mij heen. Ik deed de honden weer in de mand en besloot in de morgen naar de oorzaak te zoeken. Eerst wilde ik nog even tukken. Toen ik weer in mijn bed lag, merkte ik dat ik mijn hart voelde bonzen. Wat zei mij dit? Dat het niet stroomt. Afgesneden zijn van stroom gaf mij dus toch een tikje een unheimisch gevoel, terwijl ik eigenlijk helemaal niet bang ben, dacht ik.
De volgende ochtend liep ik met de honden naar buiten en zag dat er ook een boom was omgevallen gedeeltelijk op de terreinwagen. De voorruit was in 100 stukjes gesprongen maar zat er nog wel in en de spiegel was eraf gebroken. De boom hing nog 5 meter hoog op de helling rechts terwijl de kruin links op de grond lag. Het was gevaarlijk om er onder te lopen. Hoe ga ik dit oplossen? Ik heb met mijn jongste zoon Teun van 8, een touw aan de stam gemaakt en die boven op de helling vast gebonden. Enkele zijtakken hebben we ervan af gezaagd. Toch konden we de boom zelf niet doorzagen. Daar zat veel teveel kracht op. Dan kan of de zaag vast komen te zitten, of erger, die hele boomstam kan naar beneden vallen. Mijn oudste zoon Otto van 10, kwam naar buiten lopen en zei: ‘Mama, waarom rijd je niet gewoon die auto naar achteren? Oké, daar had ik dus helemaal nog niet aan gedacht. In de schuur vond ik een lasmasker die ik voor de zekerheid maar opzette voor het geval de ruit er in één keer uitsprong. Ook trok ik over mijn pyjama een lange jas. Ik kroop via de rechterstoel op de bestuurdersstoel, verbond het gele en het witte draadje en de motor startte. Ik zette ‘m in zijn achteruit en gaf vol gas. De auto schoot achteruit en de boom hing nog gevaarlijk in de lucht. ‘So far so good.’ Nu kunnen we de val van de boom veilig forceren. Ik heb het helemaal niet op de kettingzaag dus zagen we de boom met de hand in stukken van 50 cm die zo de haard in kunnen.
Net als met de pruimen, appels, peren, noten en vijgen, komt ook ons brandhout uit de lucht vallen. Ik was bijna vergeten dat de elektriciteit ook was uitgevallen. Eerst maar eens in onze eigen stoppenkast beginnen. Ik krijg altijd de kriebels als ik de kelder in moet. Het is er muf. Er zit geen leven in. Op een enkele vleermuis na dan. Gelukkig was het snel opgelost. We hadden de hoofdschakelaar ontdekt, ingedrukt en nu deed alles het weer. Dat viel mee. Het stroomt weer. Maar helaas bleek dat niet voor lang.
De volgende avond na de afwas riep Otto: ‘Mama, er komt geen water uit de kraan.’ Grappig hoe ik hier niet van in paniek raak. De hele zomer hebben we zuinig met het water uit de bron gedaan omdat we hier met zo veel mensen waren en het waterniveau in de bron heel laag stond. Al vind ik geen water uit de kraan niet bepaald leuk. Afgelopen week hebben we al een dode muis uit onze bron gehaald, nadat Teun het water, wat altijd zo lekker smaakt, vies vond smaken. Daarna hebben we met een zeef de haren van de muis er nog uit proberen te vissen. Bovendien hebben we een Agnihotra ceremonie gehouden voor de muis en voor het zuiveren van het water. Afgelopen week kookten we het water uit de kraan voordat we het konden drinken. Daar baalde ik al behoorlijk van. Hoe weet ik wanneer het weer veilig is om te drinken? Het is namelijk normaal heerlijk water. Maar, dat er nu helemaal geen water meer uit de kraan komt?! Waar begin ik met zoeken?
Ik weet dat de bron niet drooggevallen kan zijn. Wat zegt dit mij? Dat de bron niet stroomt. Dat is duidelijk! Of stroomt er iets bij mij niet? Luister ik wel naar mijn eigen bron? Misschien hebben wij met het afdalen met de ladder, toen we het bronwater van de muizenharen wilde ontdoen, een buis dichtgedrukt of zijn er stenen in gekomen. Dit heb ik ook onderzocht, maar het mag niet baten.Of is er een spokende ziel die wat aandacht wil? Want al voor de Agnihotra ceremonie zag een gast heel wat verloren zielen die met de ceremonie naar het licht zijn gebracht. Misschien is er eentje achtergebleven?Drinkwater vullen we nu in Alet les Bains en onszelf badderen we met veel plezier in de warmwaterbron in Rennes les Bains. Het dwingt ons tot reizen maar dat brengt ons ook onder de mensen. Zo heeft ieder nadeel zijn voordeel.Net voordat ik dit wil verzenden komt de verrassende ontknoping. De oplossing om het water bij ons weer te laten stromen vond ik net in de warmwaterbron zelf. Ik ben daar al vaker een man tegengekomen…Opeens kwam hij weer toen wij al lagen te dobberen. De dag erop ging hij mee naar het huis en heeft hij na enig onderzoek het water bij ons weer laten stromen. Heerlijk dat er handige mannen zijn. En nog wel zulke mooie goddelijke creaties. Wat een tempel! Niet alleen ons water stroomt weer, maar in mij is er duidelijk ook weer wat gaan stromen… Dank je wel aan alle bronnen van energie!!!
