Nederland is arm ↓

door Monique van Dijk

Het is bijna niet te bevatten hoe mijn leven is veranderd. Ik voel me als een vis in het water wanneer ik op reis ben. Op deze reizen geniet ik van de natuur en ontmoet ik mensen van meest uiteenlopende nationaliteiten waar ik graag een gesprek mee aan ga. In zo’n gesprek wordt in negen van de tien keer gevraagd waar ik vandaan kom en merk dat ik met trots vertel dat ik uit Nederland kom. Ik vind namelijk dat we het nergens zo goed hebben als in Nederland. Kijk naar onze sociale voorzieningen. Iedereen komt in aanmerking voor een basisinkomen. We hebben nog steeds een goed zorgsysteem. We hebben de beste  pensioenregelingen ter wereld. We zijn heel vindingrijk; echte ondernemers. Nederlanders kom je overal tegen. We hebben nog nooit zo goed gepresteerd op de Olympische Spelen! We zijn in verhouding tot andere landen het meest vrij van discriminatie, geloof etc. Kortom we zijn een van de rijkste landen waar iedereen het goed heeft. We hebben namelijk alles! Volgens de statistieken zijn we nummer 4 van de wereld als het gaat om de gelukkigste mens ter aarde. Ja wanneer we naar de materie kijken wel. 

Op tweede kerstdag kwam ik thuis van een lange reis. Na een aantal dagen was ik weer geland en bij de mensen. Ik keek in de spiegel en schrok. Ik zag dat mijn rosacea die tijdens mijn reis helemaal weg weer terug was. Hoe kan dat nou zou het dan toch de luchtvervuiling zijn? Toen ik boodschappen ging doen schrok ik weer. Wat zien de mensen er allemaal uit: wit weg getrokken gezichten, geen lachje kon eraf, de meest liepen krom en iedereen was gehaast.

Dit was mij nog nooit opgevallen en zeker niet in Amsterdam. Het kwam op mij over alsof iedereen gebukt ging onder een zware last. Wat is er veranderd in de tijd dat ik weg was of zie ik nu pas de realiteit. Toen ik hierover nadacht vond ik het voor mezelf niet meer zo raar. We leven in een dichtbevolkt land waar de luchtvervuiling per m2 het hoogste van Europa is. We denken dat we natuur hebben maar wanneer ik goed kijk is er weinig van over. Voor mijn gevoel gaat de natuur op in snelwegen en beton. Hoe lang houden we het nog zo vol? Ik keek ineens heel anders tegen Nederland en Nederlanders aan. Ik had opeens te doen met ons. Ik houd zo ontzettend veel van mijn land! Hoe kunnen we onze natuur weer herstellen? Hoe kunnen we ons weer verbinden met de natuur? Hoe kunnen we onszelf weer vinden!