Dit jaar word ik 50 jaar. Tussen mijn 42^e en 49^e heeft het leven zich flink aan mij geschuurd. Daarom dit jaar een schrijfproject over de tweede levenshelft. Hierbij laat ik me inspireren door anderen die me in leeftijd voorgingen. In dit artikel zijn dit Anselm Grün en Miek Pot.

Het bijzondere is dat ik tijdens het schrijven in notendop meemaakte waar ik over schreef! Het verhaal begint als volgt: Ik ben lekker op dreef voor dit derde deel.  Wat gebeurd er? Boink… mijn website raakt in ernstige moeilijkheden. Met een reddende-engel-computerman werk ik uren aan het opnieuw opbouwen van de site.

Resultaat: een enorm ‘computerhoofd’ en de schrijversmagie is compleet verdwenen. Toeval of niet? Volgens deze aflevering niet! Achteraf gezien kan ik zeggen dat het toeval mij een ‘midlife’ les wilde geven. Weer eens even op herhaling! En op verdieping!

De dagen na het herstel van de websitecrash vullen zich met verplichte werk- en privé activiteiten. In de wel beschikbare schrijfuurtjes komt geen zin de laptop in. Onrust,  frustraties, innerlijke woelen op de achtergrond. Ik kan wel willen, maar daar gebeurt het niet mee!

En zo ga ik opnieuw door de wijsheden van Anselm Grün (Benedictijner monnik) en Miek Pot (zij verbleef 12 jaar in een kluizenaarsklooster) en laat ze nog verder tot me doordringen. Vertaal ze in mijn eigen woorden en context.  

Ik eindig in de stilte en warmte voor het haardvuur.  Rustig dansende vlammen en gloeiende kolen. Overgave aan Stilte in mijn hart, aan het Grote Mysterie waar eigenlijk geen woorden voor zijn. In geduld en niet weten wanneer dit deel werkelijk af zal zijn.

Dit is precies de boodschap van dit derde deel: met alle vluchtmogelijkheden toch afdalen in jezelf én je overgeven aan iets dat groter is dan jezelf. Anselm Grün verwijst naar de mysticus Tauler (1300-1361, ja ook toen bestond er al een midlife!). Deze beschrijft het proces van de tweede levenshelft als de huid schuren tussen twee stenen die dicht bij elkaar liggen. Als de oude huid helemaal is afgeschuurd komt een nieuw gegroeide huid te voorschijn.

 Wat is dan een essentieel verschil met de eerste levenshelft?
In de eerste 40 jaar ligt de nadruk op handelen, op geconcentreerd en actief iets bereiken (zowel materieel als qua persoonlijke ontwikkeling). Daar zetten we onze persoonlijke wil voor in.

Na het 40e levensjaar verschuift er iets. Volgens Anselm Grün en Tauler bereiken we  ‘de bodem van onze ziel’ dan niet zozeer door onze inspanningen, maar juist door iets tegenovergestelds: door overgave aan de grote Stilte, het grote Mysterie, of hoe je het ook wilt noemen.

Al schurend tussen twee stenen uit een ander vaatje gaan tappen, dat is waar de tweede levenshelft over gaat. Krijg dat maar eens in de gaten! :)

Bronnen:
Anselm Grün - Spiritualiteit van de tweede levenshelft (2004)
Miek Pot - Thuiskomen, contemplaties (2010)
Youtube: De stilte achter de stilte (Miek Pot)