Een bevoorrecht mens

door: Elly de Lezenne Coulander

Wat voel ik me toch een bevoorrecht mens. Daarmee zeg ik niet dat mijn leven altijd op rolletjes loopt. Zeker niet toen ik een telefoongesprek voerde met een mannelijke medewerker van een incassobureau over een volgens hem niet betaalde factuur. Ik had uiteraard direct nagekeken of ik die factuur echt niet betaald had, maar mijn bankoverzicht gaf aan dat ik dat wel degelijk gedaan had. Maar aan het bedrijf dat de boekhouding tot voor kort verzorgde voor de organisatie die mij de factuur had gestuurd. Ik had de overboeking dus op de automatische piloot gedaan en het bankrekeningnummer gekozen waar ik al een aantal jaren elke maand het verschuldigde bedrag naar had overgemaakt. Nou daar heeft zo’n incassobureau geen boodschap aan, dus toen heb ik maar eens contact gezocht met het bedrijf dat het incassobureau op me afstuurde. Ik kreeg een soortgelijke persoon aan de lijn, een vrouw deze keer. Was dus ook niets mee te beginnen. Van enig begrip was echt geen sprake. Langzaam voelde ik boosheid opkomen. Niet over het extra geld dat het me kost, maar puur om het gebrek aan medemenselijkheid. Gedrag dat alleen maar uit de linkerkant van ons brein komt. Bijna onbezield, zou je kunnen zeggen.

Nadat ik het gesprek had beëindigd, kwam gelukkig het refrein van een liedje van Michael Roads boven drijven met de volgende tekst:

Choosing love redirects your living

Choosing love with the inner voice

Choosing love creates inner giving

Choosing love it’s the only choice

Ik begon het direct te zingen en mijn opkomende boosheid smolt als sneeuw voor de zon. Daarvoor in de plaats kwam de gedachte: wat ben ik toch een bevoorrecht mens. Ik hoef namelijk dat soort werk niet te doen om in mijn levensonderhoud te voorzien. Dat is iets om echt dankbaar voor te zijn, want wat zou de kans groot zijn dat ook ik zou afstompen als ik dagelijks op zo’n afdeling boekhouding telefoongesprekken met mensen moet voeren over hun (vermeende) onbetaalde facturen.

Ik voel me echt een bevoorrecht mens. Ik hoef namelijk niet zo met mijn cliënten om te gaan, omdat ik daarin een andere keus maak. Nog nooit heb ik een incassobureau in de arm hoeven nemen omdat een factuur niet betaald wordt. Iedereen betaalt gewoon en als iemand niet kan betalen, dan maken we daar samen afspraken over. Ook dat is een keus, mensen die het niet kunnen betalen toch te helpen en wat ben ik blij dat ik die keus kan maken. Als ik erachter zou komen dat iemand per ongeluk een betaling naar een ander rekeningnummer had gedaan, zou mijn reactie zijn: doe rustig, komt goed. Wat een voorrecht toch dat ik zo kan leven. 

Ik voel me bevoorrecht meestal omringd te zijn met mensen die vanuit hun hart leven. Ook werk ik met mensen samen of ontmoet ik mensen voor wie leven vanuit liefde vanzelfsprekend is. Zo heb ik een aantal jaar samengewerkt met Erik Berglund († 2012). Hij was een geweldig voorbeeld als het ging om leven vanuit je hart. Hij was behalve healer ook troubadour en reisde met zijn harp de hele wereld over. Met zijn harpspel heeft hij heel wat harten geopend. Met Judith K. Moore heb ik onlangs een workshop gegeven om ons DNA te helen van de vervorming die duizenden jaren geleden heeft plaatsgevonden. Dat kan alleen maar als onze beide hersenhelften samenwerken en we vanuit ons hart verbonden zijn met het grote veld van Creatie van de Schepper. Kortgeleden heb ik een workshop van Martijn van Staveren gevolgd waarin duidelijk naar voren kwam dat onze linkerhersenhelft (analyse, cijfers) en rechterhersenhelft (gevoelens, creativiteit) in dienst behoren te staan van het brein in ons hart. Dit gezichtspunt is voor mij niet nieuw. Wel de methode die hij heeft aangereikt om onszelf te helen. Zo’n simpele methode die zo diep doorwerkt, echt één die we allemaal kunnen gebruiken. In de omgeving van zulke mensen is het ook niet zo moeilijk om zelf voor liefde te kiezen.

Het voorval met de factuur was een uitdaging om toch die keuze te maken. Ik voel me een bevoorrecht mens dat ik weer even getest werd.

www.shaYana.nl