Vriendin en ik maken in opdracht van de natuurwezens samen met hen essences. Deze essences hebben als doel je (weer) te verbinden met de wijsheid, de inzichten en de vreugde van de natuurwezens. Om zo in eenheid te kunnen leven en toe te werken naar een diepere, liefdevollere en verantwoordelijkere relatie met betrekking tot de Nieuwe Aarde, de kosmos en alles daarop en daarin. Op deze manier ondersteunen wij de natuurwezens in hun transformatie en ascentie, die van de Aarde en daarmee die van onszelf.
In totaal zullen er vijf sets van zeven essences gemaakt worden en de eerste set is inmiddels klaar.
Ondanks de nauwe samenwerking, alle prachtige dingen die er tijdens het maken van de essences gebeuren en het plezier ervan, heb ik soms toch nog twijfels over het belang van deze essences. Moet ik hier wel mee doorgaan? Is dit wel ECHT de bedoeling? Onlangs had ik weer zo’n momentje van wat moet ik nou?
De volgende set gaat over de wijsheid en inzichten van de wezens van Binnen Aarde. Wezens waar ik eigenlijk nog niet zo lang contact mee heb. Is er al wel genoeg verbinding met hen om aan de essences te gaan werken?
Met de natuurwezens ‘op’ de aarde heb ik al tientallen jaren diep contact. Een lange relatie dus. Maar met de wezens van Binnen Aarde .... Enfin, ik bedacht me dat ik vragen kon stellen. Mijn vraag was als volgt: als het de bedoeling is dat ik dit jaar nog essences ga maken samen met de wezens van Binnen Aarde, kan ik dan deze week informatie of aanwijzingen over hen krijgen? Ik heb deze vraag uitgesproken waar vriendin bij was, terwijl wij in haar appartement verbleven. Nog geen half uur later kwam een gemeenschappelijke kennis totaal onverwacht voorbijgelopen. Een lieve dame waarvan ik nog niet zo lang geleden een prachtige steen heb gekregen uit Cornwall en die met Binnen Aarde te maken heeft. Zo, dat was wel een hele snelle bevestiging. Ik was overrompeld, maar moest lachen.
Na haar vertrek gingen vriendin en ik naar een open atelier route. In het eerste atelier was de kunstenaar helemaal ontroerd dat wij zó van de natuur hielden dat we spontaan over de natuurwezens en de essences begonnen. Ze kon haar geluk niet op en ik moest per se de naam noteren van een goede vriendin van haar die al haar hele leven samenwerkt met natuurwezens. Oh, die boefjes, nu werd ook het belang van de essences bevestigd. Het volgende atelier had ook nog een leuke verrassing voor ons in petto. Vriendin klankt en heeft een diepe verbinding met de Hathors. Zien we ineens een meer dan manshoog houten beeld in dat atelier dat verdacht veel weg had van een Hathor. Direct daarnaast stond op een plankje een boekje Versjes uit Kabouterland. Precies tussen het beeld en het boekje stond een piano waarop stond aangegeven ‘spelen mag’. Wat een grappenmakers zijn die natuurwezens toch. Misschien een hint voor vriendin en mij om nog wat speelser te worden.
Bij atelier nummer drie hadden we een diepzinnig gesprek met de kunstenaar die, terwijl ook daar natuurwezens ter sprake kwamen, ineens begon over haar grootmoeder die haar altijd verhalen vertelde over natuurwezens. Ze herinnerde zich dat ze in de klas ooit vertelde dat ze thuis een huiskabouter had, wat helaas slechts hoongelach teweegbracht bij de medeleerlingen. Weg was het vertrouwen in de natuurwezens. Ik heb haar gezegd dat ze, als ze dat zou willen, een keer wat lekkers voor de natuurwezens zou kunnen klaarzetten. Wellicht dat ze op die manier de deur weer op een kiertje zou kunnen zetten. Door de films die in dit atelier te zien waren, werd vriendin ineens geïnspireerd: ‘hoe gaaf zou het zijn om de natuurwezens zo te kunnen laten zien?’ Mijn hoofd draaide overuren. Ik zag zo’n film helemaal zitten. Hoe mooi zou het zijn deze film in scholen te kunnen vertonen. Zo’n kwartiertje lang en dan alle kinderen helemaal tot rust te laten komen, wow.
Genoeg bevestiging voor een heel leven in één middag. Lieve schatten, we gaan gewoon door met het maken van de essences. Speels, serieus, maar bovenal zonder twijfel.
