Levende stenen

Fresco St.Michael on Monte st.Angelo

Levende Stenen↓

door: Agnes van de Beek

Een pelgrimstocht langs de Michaels lijn vanaf Rome door de laars van Italië.

Mijn reisgenoot Selma en ik bevonden ons op de tweede dag van onze 10-daagse reis in Alatri ten zuid-oosten van Rome.

Niet ver van Alatri in Ceccano bevindt zich een klein tempelierskerkje genaamd "the little lady in the forest". Eens, in de 13de eeuw bevond deze kerk zich inderdaad in het bos buiten de Middeleeuwse muren; nu staat het min of meer in het centrum van het oude stadje Ceccano. Het heet nu de kerk van St.Nicolaas met een standbeeld van onze goed heilig man in de kerk. Tot mijn verbazing, vernam ik van onze Italiaanse vrienden, dat daar op 5 december ook Sinterklaas wordt gevierd, net zoals bij ons.

We hebben die dag een afspraak met een bevriend collega/schrijver van Selma in Alatri. Hij is, net als Selma, een labyrinth onderzoeker en zou ons brengen naar een zeer bijzonder labyrinth in de St.Francis kerk. Eind vorige eeuw is daar een eeuwenoud muurlabyrinth ontdekt, in de vorm van een fresco met in het hart van het labyrinth de afbeelding van Christus. De restauratie is bijna klaar. Het voelde goed om aldaar met de energieen te werken.

Echter dit artikel gaat het vooral over onze ontdekking de volgende dag op zoek naar "the lady of the forest church". Onze gastheer met nog twee andere Italiaanse onderzoekers bracht ons naar een bos buiten Ceccano. Daar verwachtte ik het kerkje te vinden, waarover gesproken was. Toen we de auto stopten, waren wij in volle verbazing. Er was geen kerk, maar een kleine cirkel met immens grote stenen, die ons verwachtingsvol aankeken. Stenen zoals in Avebury en Stonehenge.

Een natuurlijke tempel van misschien wel miljoenen jaren oud. Waarschijnlijk uit het paleolithische tijdperk. Voor de cirkel stond een steen apart. Het voelde als een Key stone. Normaal gesproken voel ik niet meteen de energie. Dit keer echter wel. Ik voelde het niet alleen, ik zag het ook! Het zag er driedimensionaal uit, een zilverachtig licht met bewegende deeltjes. Het voelde alsof men een andere dimensie binnen ging.

Ik wist dat krachtlijnen hier elkaar kruisten. Wij pendelden zowel mannelijke als vrouwelijke energie en nulpunt plekken.

Wij vervolgden het overgroeide pad door het bos totdat we plotseling tegenover een grote muur van indrukwekkende stenen stonden. Ik voelde tegenwerking en we vroegen onze gids of wij met onze zonneschijf en maanschijf een altaar mochten maken op deze stenen. Tevens werkten we met de flower of life. Ook vroegen we het bos en de stenen permissie.

Hoewel ik geen zangeres ben, wist ik dat we geluid nodig hadden. Ik zong een mantra uit Tibet. Een mantra die ik reeds lange tijd geleden leerde en veel op mijn reizen gebruikte. Ik kon voelen dat er iets in de energie verschoof. Ook twee van de mannen kregen kippevel.

We vervolgden het ruwe pad en soms hadden wij, vrouwen een helpende hand nodig om kleine hoogtes te overbruggen. Gaandeweg waren de stenen steeds meer overgroeid. Zij lieten nog niet volledig hun "gezicht" en energie zien.

Roberto een van de begeleiders, die in Ceccano woont, vertelde dat hij vaak naar dit bos komt, niet alleen om letterlijk de stenen te bevrijden van mos en gebladerte, maar ook om zich te verbinden met deze energetische stilte en zijn eigen gedachten op te schonen.

Toen liet uit de verte een andere steen zich zien, zijn gezicht had iets van een duivel. Weer voelde ik die weestand, maar na hem te erkennen en de steen met het licht te verbinden, veranderde de energie.

Meer en meer "gezichten" lieten zich zien. Het zijn levende energieen die in deze tijd wachten om hun verhaal te vertellen en de kennis te delen, echter alleen als wij hen "zien".

Er kwam er een op ons pad, die er uitzag als een zeer grote schedel.

Gedurende onze wandeling moest ik ineens denken aan de dinosaurussen en vroeg mij af of ze hier geleefd hadden. Een paar minuten later werd mij verteld, dat zij hier inderdaad waren voorgekomen en dat er zelfs bewijs van was.

Weinig vermoedde ik, dat een zoektocht naar een kleine kerk in het bos, mij deze enorme kosmische tempel zou laten zien.

Mijn gevoel vertelde mij dat er een link was met andere zon- en maantempels op de aarde. Ook was het geen toeval dat op deze dag, op de ochtend van 22 april, het volle maan was, zelfs een Wesak volle maan. Divine timing, een kosmisch portaal in deze tijd van grote verandering.

Na de lunch met onze Italiaanse gids Giancarlo, kwamen we in contact met een andere zwaardere energie. Het waren de Romeinse energieen verbonden met het kasteel in Ceccano. Ook de 2de wereldoorlog heeft hier een grote rol gespeeld en vele slachtoffers gevraagd.

Vanuit het centrum van het stadje zie je alleen een oude toren en een ingangspoort tussen de hedendaagse Italiaanse huizen. Je kan je bijna niet voorstellen, dat zo'n groot kasteel zich achter deze huizen schuil houdt.

We gingen een van poorten in en klommen omhoog en kwamen terecht in een rechtszaal. Gedurende de 2de wereldoorlog werden gevangenen hier opgesloten.

Om de tijd door te komen begonnen zij de frescos te restaureren. Een van de frescos was Jesus aan het kruis met geopende ogen. Deze plek vroeg echt om opschoning, dit was fysiek merkbaar en ik kon doen wat van mij gevraagd werd. De energieen waren hier veel zwaarder dan in het bos. Het waren lagen van stagnerende energie, die als het ware om verlossing vroegen. Ook was de energie merkbaar verschillend op diverse plekken van het kasteel.

We behoeven nooit werk te zoeken, het komt vanzelf naar ons toe.

En dat gebeurde op vele plekken van onze reis, zelfs in b en b's.

Echter de meest heftige ervaring moest nog komen en wel in de prachtige kathedraal van Otantro, ons einddoel op deze reis naar de punt van de laars van Italie.

Deze kathedraal is bekend om zijn prachtige vloer-mosaic. Een immens grote levensboom, met symbolische afbeeldingen uit het dierenrijk, het plantenrijk, personen uit de oudheid en zelfs voor het altaar in een cirkel een tweestaartige meermin. Het bleek, dat in een zijkapel er zich een relikwie bevindt in de vorm van een steen, in een glazen relikwieenkastje.

In het jaar 1480 veranderden de Turken deze kerk in een moskee en 800 Christenen, die weigerden zich te bekeren tot Moslim, werden ter plekke onthoofd op deze steen. Het was niet alleen de steen, die voor de onthoofdingen was gebruikt, die mij triggerde, maar ook 7 grote glazen vitrine-kasten volledig gevuld met alle 800 schedels van de martelaars.

Het kostte me enige tijd buiten op het plein voor de kathedraal om mij weer te herstellen van deze onverwachte opschonings-werkzaamheden.

Ik diende me met de natuur en moederaarde te verbinden om mijn energie weer te balanceren. Gelukkig was er op het grote zonnige plein een plantenbak met cactus en diverse bloemenstruiken, waar ik ook verbinding mee kon maken.

Ik voel ook, dat, zolang we niet verstrikt raken in de drama's van destijds en ons niet laten leiden door angst, we deze energieen kunnen hanteren.

Transparantie is echter geboden.

Op reizen, zoals deze, ontdekken we vele interessante dingen, we zien ook de schoonheid van de oude tijden, voelen vreugde in ons hart bij ontmoetingen en herkenningen, maar komen ook de uitdagingen uit de oude tijden tegen, soms vertaald naar het hier en nu.

Ik voel grote dankbaarheid om in deze tijd dit werk te kunnen doen en voel me altijd begeleid.

In dit geval op deze reis was de aanwezigheid van St. Michael zeer voelbaar.

Meer over deze reis is ook te vinden op de blog:

www.selmasevenhuijsen.nl

www.moederaarde.eu