Terwijl ik dit artikel aan het schrijven ben, schijnt de zon uitbundig en nodigt me uit om naar buiten te gaan. De zomervakantie was heerlijk en ik hoop voor jullie ook. Wat is het toch zalig om een paar weken in het jaar nergens over na te hoeven denken en heerlijk in het NU te kunnen leven.
De vraag van de dag: naar welk strand gaan we en vooral wanneer? Wat gaan we eten? Lekker genieten van zon, water en elkaar. Eigenlijk hoor ik van iedereen om me heen dezelfde geluiden.
Eenmaal terug moeten we van alles, als mieren gaan we dan met zijn allen weer aan de slag. Werk, school, beslommeringen van de kinderen, huishouden en ga zo maar door.
Eenmaal thuisgekomen, konden we ons gaan voorbereiden op het vertrek van onze oudste dochter naar Nice voor een 5 maandelijkse stage. Wat een geregel.
We hebben haar weggebracht en haar geïnstalleerd in haar nieuwe behuizing en wat zaken ter plekke voor haar geregeld. Gelukkig was er nog tijd om Nice te bekijken en een strandje te pakken.
Eenmaal thuis vroeg onze andere dochter alle aandacht. Zij verlaat ook het huis om te gaan studeren in Utrecht. Zij begon een dag later met de ontgroening. Er moest kleding worden genaaid, attributen gekocht en aan het einde van de middag hebben we nummer 2 afgezet, dit maal in Utrecht.
Nu nog een dochter over, die deze week weer naar de middelbare school ging.
Deze week heb ik tijd voor mezelf dacht ik. Heerlijk het huis voor mezelf en tijd voor mijn coaching praktijk. Nieuwe workshops opzetten en een artikel voor NU1 schrijven, nieuwsbrieven schrijven etc.
Ik ga niet in detail vertellen wat er vervolgens gebeurde, maar ik werd die zelfde middag slachtoffer van cybercrime. Oh, wat voelde ik me aangevallen, stom, klein en toch ook angstig.
De week daarvoor was mijn autoraam ingeslagen en radio, TomTom en telefoon van mijn dochter gestolen. Midden overdag in een dorp, even een uurtje weg.
Het doet wat met je. Ik voelde me enorm in mijn vertrouwen aangetast. En achterdochtig, zeker wat computer activiteiten betreft.
Voor mij is dat reden tot een weg naar binnen. Waarom voel ik me zo?
Waarom kan ik dat niet loslaten? Het is het idee dat iemand letterlijk/figuurlijk bij je binnen komt.
Dat je niet meer veilig bent. Veel mensen maken dat mee en hebben nog veel ergere ervaringen meegemaakt. Maar ik heb dan de neiging te proberen te begrijpen waarom dit gebeurt. Wat kan ik hier van leren? De kunst van het leven is in overgave te leven, in vertrouwen en in liefde. Helaas moeten we in deze veranderende wereld waarin we leven, een filter inbouwen.
De uitdaging is niet cynisch te worden en argwanend, maar met beide benen op de grond te blijven en je eigen kracht op te eisen. Geen slachtoffer te zijn maar een overwinnaar. Het is en blijft een thema waar ik over zal blijven schrijven, juist NU.
Van een dierbare vriendin kreeg ik een paar weken geleden een doos kaarten Geometrie van Janosh. De decodering van het ultieme mysterie door de activatie van je ongekende mogelijkheden.
Ik heb zelf heel veel verschillende kaarten die ik veelvuldig gebruik in mijn praktijk. Het is heel mooi om een boodschap te krijgen, die betrekking heeft op hetgeen net in de sessie naar voren is gekomen. Omdat je zelf de kaart trekt, komt de boodschap nog meer binnen.
De doos van Janosh werd door mij onderzocht en ik wist niet meteen of ik hier wel mee kon werken.
Het thema van de doos is “leer luisteren naar je eigen gevoel, je eigen waarheid”. De essentie van het “spel” is dat de boodschap via je onderbewustzijn bij je binnen komt.
Gedachtenloos trek ik een kaart en naast een prachtige afbeelding staat er op de achterkant alleen “Het slachtoffer en de uitnodiging.”
Mijn eerste indruk was; dit klopt niet, ik ben helemaal geen slachtoffer. Ik heb al een lange weg afgelegd in transformatie van oude beperkte overtuigingen naar mijn eigen authentieke, krachtige, liefdevolle ZELF. Ik begeleid succesvol anderen in dit proces, dus waarom deze kaart?
De doos heb ik weggelegd en eigenlijk kwam de bewustwording en de herinnering weer boven na die ervaring met de inbraak en die cybercrime affaire. Met een schok realiseerde ik me dat de boodschap overduidelijk wel voor mij bestemd was!
Ik had de neiging in de angst te kruipen, me slachtoffer te maken. Angst maakt je klein, verlamt je, beperkt je. Getver, een rot gevoel.
Bewust ben ik gaan mediteren om weer bij mijn oorspronkelijke zelf te komen. Contact te maken met de aarde, de kracht weer te voelen en door me heen te laten stromen. Mijn energieveld weer op te vullen met zuivere kleuren en weer helemaal mezelf te zijn.
Iedereen zou ik met dit verhaal willen laten weten dat kwetsbaar zijn het mooiste is wat er is, maar dan wel gekoppeld aan kracht. Dus geen kwetsbaar slachtoffer, maar een prachtig, krachtig, kwetsbaar mens, levend vanuit het hart.
De uitnodiging is dan ook, sta open voor een bewust leven. Geniet van de prachtige natuur en laat die energie bij je naar binnen stromen. Neem af en toe tijd voor jezelf om te mediteren of een mooie wandeling te maken. Je creativiteit te laten stromen door zomaar wat verf op een doek te kwakken en te kijken of en wat het wordt. Kijk of je kunt voelen en ervaren dat de energie naar je voeten stroomt. Dan sta je stevig en is er meer balans. Blijf open staan voor leermomenten op je levenspad!
Als het voor mij werkt, werkt het ook voor jullie!
Tot slot voel ik dat ik nog een kaart uit deze doos moet trekken, wat is de volgende stap als je je bewust bent geworden van de les van slachtoffer versus de uitnodiging?
De kaart die ik trok is: de toekomst versus uitbreiding.
Mooier kan toch niet? Ik wens jullie veel mooie levenservaringen en wijsheid toe.
N.b. Ik ben transformatie coach, healer en reader. Missie: je bij je reis naar je authentieke zelf begeleiden.
Copyright ©2015-Marcella de Klerk
