Inmiddels woon ik een jaar zonder stromend water en elektra in een ongeiĚ„soleerd ’tuinhuisje’ op 700m hoogte in de Franse Pyreneeën. Het bevalt mij prima! Niet uit armoe, maar uit de wens om ook deze ervaring te beleven. Het is niet moeilijk zo te leven. Veel is er in overvloed.
Wat doe ik dan de hele dag?
Zodra ik wakker word, is het mij de afgelopen 100 dagen gelukt om mijn oefeningen te doen. Vaak is de hemel dan rood gekleurd en de zon nog niet op. Ik sta dan buiten op mijn schapenvachtje op mijn veranda. Het liefste in mijn nakie. Mijn oefeningen bestaan uit: rek en strekoefeningen/Rishi Isometrics en de vijf Tibetanen aangevuld met Tantra oefeningen. Daarna doe ik ademhalingsoefeningen om links en rechts te verbinden en weer andere om onder en boven te verbinden. Waarom? Omdat een flexibele ruggengraat superbelangrijk is om alle energiekanalen optimaal te laten werken. Controle over mijn ademhaling geeft mij controle over mijn gedachten, emoties en lichaam. Daarbij kan ik uit ervaring zeggen dat deze oefeningen het liefdesleven ook ten goede komen. Naarmate ik vorder met mijn oefeningen, verschijnt langzaam de zon achter de boomtoppen en klimt steeds hoger aan de hemel. Ik eindig mijn oefeningen door vijf minuten op mijn hoofd te staan, altijd gevolgd door vijf minuten op mijn knieën in de foetushouding om mijn nek te ontspannen. Het is erg fijn voor mijn organen dat ze tijdens die hoofdstand even niet belast worden. Alle stromen in mijn lichaam gaan dan ook in één keer tegengesteld waardoor ze gebalanceerd worden. Tenslotte mediteer ik volgens de methode van Kriya Yoga. Hierna voel ik me jong, helder en aangesloten. Het belangrijkste: Ik vind het heerlijk!
Ik merkte vier maanden geleden dat het mij irriteerde als iemand hier op het terrein even ging zitten roken. Behalve dat ik de lucht niet prettig vind, was het vooral het gaan zitten en het zich onttrekken aan de dingen die nog moesten gebeuren wat mij frustreerde. Uiteraard deed deze persoon helemaal niets fout. Ik had niet gedaan wat ik werkelijk belangrijk vond: Goed voor mijzelf zorgen, voor mijn lichaam en mijn energie. Ik voedde mijn lichaam niet met lichamelijke- en ademhalingsoefeningen, mijn gedachten niet met zuivere, waardevolle kennis en mijn ziel niet door mij er in meditatie mee te verbinden. Ik had mijzelf niet op nummer één gezet. Nu geef ik dat wat ik werkelijk belangrijk vind, dat ben ik, elke dag als eerste aandacht. Nu ik dat doe, is er een enorme ruimte ontstaan, meer harmonie en (com)passie. Het is mij de afgelopen 100 dagen al gelukt. Tot elf uur wil ik dus niet gestoord worden, al kan iedereen altijd meedoen met de oefeningen of meditatie. Dat gebeurt dus ook heel regelmatig!
Ik vervolg mijn programma met een wandeling met mijn honden, twee superlieve en vrolijke Ridgebacks. Zij hebben een strobalen hondenhok voor de nacht en ieder een luie leren stoel waar ze overdag in zitten. Terwijl ik wandel, sprokkel ik mijn brandhout. Dat ligt gewoon voor het oprapen in het bos. Ik hoef niet ingewikkeld bomen om te zagen, te hakken en te kloven om ze klein te maken. Alles ligt precies op maat op de grond. Ik moet wel willen bukken om het op te rapen, net als voor het fruit. Omdat ik toch loop, is het een kleine moeite om de stokken die op het pad liggen op een stapeltje te gooien en eens in de zoveel tijd een keer mee te nemen!
Mijn eten bestaat voornamelijk uit fruit, zaden, groente, bloemen en gras. Ik pluk wat en eet het meestal direct op. Een keer per dag, meestal aan het einde, ga ik echt zitten om een salade te eten. Voordat ik eet of drink, dank ik het voedsel en vraag het licht wat erop heeft geschenen op mij te schijnen zodat het door mij weer de wereld in kan schijnen. Bij voorkeur praat ik niet als ik eet en zit ik te genieten met mijn ogen dicht. Omdat ik geen vergissing wil maken in wat je wel en niet kan eten, heb ik het eerste jaar alleen maar eetbare bloemen en planten gezaaid. Indien er een langdurige periode van zon is, bewater ik in de ochtend met regenwater de groente- en kruiden/bloementuin. Nu oogst ik alleen alle zaden. Ik verbaas mij er iedere keer over hoe ongelooflijk ingenieus planten in elkaar zitten.
Die zaden zijn zo goed beschermd en hebben hier optimale omstandigheden om te drogen. Volgend jaar zal dit paradijsje een bloemenzee zijn voor de bijen.
Vanaf elf uur heb ik dus alle tijd om andere dingen te doen: lezen, schrijven, sociale contacten onderhouden, tot het voorbereiden en geven van massages en workshops. Ik doe wat er gedaan moet worden en laat mij verder leiden door wat er op mijn pad komt. Een interessante oefening. Ik heb geleerd dat de synchroniciteit in mijn leven nauw samenhangt met mijn vaardigheid telepathisch te communiceren. Makkelijk praten voor mij, zo zonder kinderen en zonder vaste baan.
Dan hier een prachtig voorbeeld van een Fransman van 85 die nog werkt en mij inspireerde om goed voor mijzelf te zorgen. Ik ontmoette hem, deze financiële man, toen ik regelmatig contact had met het bedrijf dat auto’s op perslucht maakte. Ik vroeg hem hoe hij een 60-urige baan volhield op zijn leeftijd. Hij zei dat hij iedere ochtend om vijf uur wakker werd en dan een uur ging zwemmen. Vervolgens ging hij naar de kerk waar hij een uur in stilte zat en met zijn overleden vrouw sprak. Daarna ging hij naar het cafeetje van zijn zoon op de hoek bij de kerk waar hij ging ontbijten en een uurtje de krant las. Zo kon hij om negen uur op zijn werk zitten tot zeven uur ‘s avonds, vaak ook nog in het weekend. Lichamelijk, geestelijk en mentaal had hij zichzelf gevoed. Daardoor had hij de hele dag de tijd om creatief bezig te zijn voor een superinnovatief bedrijf.
Door goed voor mijzelf te zorgen probeer ik zelf het leukste cadeau voor anderen te zijn. Omdat ik mezelf gevoed heb, heb ik het niet nodig om energie van anderen weg te trekken. Ik kan geven... net als de fruitboom die geeft omdat die leeft, ongeacht aan wie. Ik kan ook goed ontvangen, al heb ik in de liefde nog wel iets te leren.
Ik wens dat u ook goed voor uzelf zorgt en van binnen vrede en harmonie ervaart. Daar genieten we allemaal van mee!!
Deze verhaaltjes uit de Pyreneeën worden vervolgd. Tot de volgende keer...!
Copyright ©2015-Francisca Wegdam
